وظیفه لایه ی پیوند داده، برقراری ارتباطی کارآمد و قابل اطمینان میان دو ایستگاه مجاور است. با این حال میاحث مهمی همچون فریم بندی، انتقال مطمئن داده، کشف خطا و کنترل جریان وجود دارند.

سرویس ارائه شده توسط لایه ی پیوند داده

هر پروتکل لایه پیوند داده به منظور حرکت دادن داده نگارها بر روی پیوند ارتباطی به کار می رود. پروتکل لایه ی پیوند داده، قالب بسته مبادله شده میان گره های ( مسیریاب یا میزبان) موجود در انتهای هر پیوند را تعریف می کند و در ضمن، مشخص کننده ی عملیاتی است که این گره ها هنگام ارسال یا دریافت بسته ها انجام می دهند. واحد تبادل داده توسط پروتکل لایه ی پیوند، فریم نام دارد. هر فریم در لایه ی پیوند داده معمولا یک داده نگار لایه ی شبکه را جاسازی می کند. هنگام ارسال یا دریافت فریم ها، عملیات زیر توسط پروتکل پیوند داده صورت می پذیرد:

*  کشف خطا

*  ارسال مجدد

*  کنترل جریان

*   کنترل دستیابی

LAN های بیسیم، استاندارد 802.11 (موسوم به وای فای)، توکن رینگ، و PPP، نمونه هایی از پروتکل های لایه پیوند در شبکه ی اینترنت جهانی به شمار می روند.

در واقع، همان طور که وظیفه لایه ی شبکه، جا به جایی انتها به انتهای سگمنت های لایه حمل از میزبان مبدا به میزبان مقصد است، وظیفه پروتکل لایه ی پیوند داده، حرکت دادن گره به گره داده نگارهای لایه ی شبکه بر روی یک پیوند ارتباطی واحد در یک مسیر می باشد.

یک مشخصه مهم لایه پیوند این است که داده نگار ممکن است بر روی پیوندهای مختلف مسیر توسط پروتکل های متفاوت لایه ی پیوند اداره شود. برای مثال در پیوند اول ممکن است داده نگار توسط اترنت، در پیوند میانی توسط پروتکل WAN و در پیوند آخر به وسیله PPP مدیریت گردد. توجه کنیم که سرویس های ارائه شده توسط پروتکل های لایه ی پیوند ممکن است متفاوت باشند. برای مثال یک پروتکل لایه ی پیوند ممکن است تحویل مطمئن را عرضه کند و یا اینکه تحویل مطمئن را ارائه ندهد. بنابراین لایه شبکه بایستی بتواند با توجه به حضور مجموعه ای ناهمگن از سرویس های مختلف لایه پیوند، وظیفه انتها به انتهای خویش را انجام دهد. اگر چه سرویس پایه ی لایه ی پیوند، حمل یک داده نگار از گره ای به گره ی مجاورش در پیوند ارتباطی یگانه ای است.

سرویس هایی که می توانند توسط پروتکل لایه ی پیوند عرضه شوند، به شرح زیر می باشند:

قالب بندی: تقریبا همگی پروتکل های لایه ی پیوندی پیش از ارسال داده نگار لایه ی شبکه بر روی پیوند ارتباطی، آن را در یک فریم جا سازی می کنند. هر فریم شامل فیلد داده است که داده نگار لایه ی شبکه در آن درج می شود. هم چنین تعدادی فیلد سرآیند وجود دارد. هر فریم ممکن است شامل فیلد پی آیند نیز باشد.

دست یابی به پیوند ارتباطی: هر پروتکل دست یابی به رسانه ی MAC قواعدی را مشخص می کند که طی آن فریم بر روی پیوند ارسال می شود. برای پیوندهای نقطه به نقطه، پروتکل MAC ساده است یا اصلا وجود ندارد. لیکن وقتی که چندین گره از پیوند پخشی بهره ببرند، مشکلی تحت عنوان دست یابی چندگانه روی می دهد.

تحویل مطمئن: وقتی پروتکل لایه ی پیوند، سرویس تحویل مطمئن را ارائه دهد، در واقع تضمین می دهد که تمامی داده نگارهای لایه ی شبکه بدون خظا بر روی پیوند حرکت داده شوند. می دانیم پروتکل TCP از لایه حمل نیز تحویل مطمئن را عرضه می دارد. تحویل مطمئن در لایه پیوند نیز مشابه با لایه حمل است و به کمک ارسال مجدد و تاییدها ( ACK) قابل حصول است. معمولا سرویس مطمئن لایه پیوند برای خطوطی کاربرد دارد که احتمال خطا در آن ها زیاد است. هدف از به کار گیری این پروتکل ها آن است که خطاها در پیوندی که در معرض خطا است، به شکل محلی تسهیل شوند و بدین سیاق از ارسال مجدد انتها به انتهای داده ها توسط پروتکل های لایه حمل یا کاربردی پیش گیری کنند.

  ادامه دارد...